Wyjście z tej aporii
Jakie oferuje pedagogika specjalna polega na zorganizowaniu dzieciom niepełnosprawnym szczególnych warunków do ucznia się. Andreas Hinz określa to podejście mianem teorii dwóch grup. W skład pierwszej grupy wchodzą uczniowie niepełnosprawni, w skład drugiej pozostali. Pedagodzy specjalni koncentrując się na potrzebach pierwszej grupy, siłą rzeczy stają się głównymi organizatorami ich kształcenia i ponoszą odpowiedzialność za jego rezultaty. Tę strategię organizacji kształcenia niepełnosprawnych w szkołach ogólnodostępnych Gordon L. Portrer charakteryzuje za pomocą pięciu cech:
- koncentracji na uczniu,
- oceny ucznia przez specjalistów,
- zakładanych wyników,
- programu nauczania dla ucznia,
- umieszczeniu ucznia w odpowiednim programie.
Punktem wyjścia jest zatem pojedynczy uczeń. Zdiagnozowanie u niego niepełnosprawności implikuje budowanie specjalnego programu kształcenia, innego niż dla pozostałych uczniów w klasie oraz zapewnienie warunków jego realizacji.